کد مطلب:141858 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137
سخن امام درباره علی اکبر
امام حسین علیه السلام نظاره گر حماسه سازی علی اكبر بود كه ناگاه منقلب شد و اشك از چشمان مباركش سرازیر شد. [1] امام فریاد برآورد: «یابن سعد، قطع الله رحمك كما
قطعت رحمی و لم تحفظنی فی رسول الله صلی الله علیه و آله؛ [2] ای ابن سعد! خداوند نسل تو را قطع كند، همان گونه كه تو نسل مرا قطع كردی و خویشاوندی مرا با رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم مراعات نكردی، خداوند كسی را بر تو مسلط كند تا سرت را در بسترت جدا سازد». [3] سپس امام محاسن شریفش را به طرف آسمان بلند كرد و فرمود: «اللهم اشهد علی هولاء فقد برز الیهم اشبه الناس برسولك محمد خلقا و خلقا و منطقا؛ [4] پروردگارا! تو را بر این قوم شاهد می گیرم، در برابر اینها شخصی به رزم آمده كه او شبیه ترین مردم در خلقت ظاهری و اخلاق باطنی و گفتار به رسول تو - محمد صلی الله علیه و آله و سلم - است».
دیگر این كه فرمود: «و كنا اذا اشتقتا الی رؤیة نبیك نظرنا الیه؛ [5] آری (پروردگارا) هر گاه ما شیفته دیدار (جمال) پیامبر تو بودیم، به او (علی اكبر) نظر می انداختیم».
همچنین فرمود: «خداوندا! بركات زمین را از آنها منع كن و بین آنها تفرقه بینداز، و آنها را سخت از هم جدا كن و در فرقه های مختلف قرارشان ده، [6] هرگز والیان و سردمداران را از آنان خوشنود مساز، در واقع آنها ما را دعوت كردند تا یاری كنند، سپس با ما دشمنی كردند و به جنگ ما درآمدند» سپس امام این آیه را تلاوت كرد: «ان الله اصطفی آدم و نوحا و آل ابراهیم و آل عمران علی العالمین - ذریة بعضها من بعض والله سمیع علیم)؛ [7] خداوند، آدم، نوح، آل ابراهیم، و آل عمران را بر جهانیان برگزید، نژادی را از دیگر نژاد، البته خداوند شنوا و عالم است». [8] .
درسی كه می توان گرفت: در سخن امام حسین علیه السلام تنها سیمای زیبای علی اكبر مورد توجه نیست؛ بلكه اخلاق و گفتار او كه از همه شبیه تر به رسول گرامی بود، مد نظر است.
سخن امام، نوعی شهادت به عصمت علی اكبر نیز هست. امتیاز هر انسانی بسته به كمالات ظاهری و باطنی اوست. درجه پیشرفت انسان در رفتار، گفتار، منطق و اخلاق او معرف نزدیك بودن او به خدای تعالی است. امام فرزند خود را شبیه ترین خلق خدا به رسول خدا كه والاترین مخلوق خداوند است، معرفی كرد.
قطعت رحمی و لم تحفظنی فی رسول الله صلی الله علیه و آله؛ [2] ای ابن سعد! خداوند نسل تو را قطع كند، همان گونه كه تو نسل مرا قطع كردی و خویشاوندی مرا با رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم مراعات نكردی، خداوند كسی را بر تو مسلط كند تا سرت را در بسترت جدا سازد». [3] سپس امام محاسن شریفش را به طرف آسمان بلند كرد و فرمود: «اللهم اشهد علی هولاء فقد برز الیهم اشبه الناس برسولك محمد خلقا و خلقا و منطقا؛ [4] پروردگارا! تو را بر این قوم شاهد می گیرم، در برابر اینها شخصی به رزم آمده كه او شبیه ترین مردم در خلقت ظاهری و اخلاق باطنی و گفتار به رسول تو - محمد صلی الله علیه و آله و سلم - است».
دیگر این كه فرمود: «و كنا اذا اشتقتا الی رؤیة نبیك نظرنا الیه؛ [5] آری (پروردگارا) هر گاه ما شیفته دیدار (جمال) پیامبر تو بودیم، به او (علی اكبر) نظر می انداختیم».
همچنین فرمود: «خداوندا! بركات زمین را از آنها منع كن و بین آنها تفرقه بینداز، و آنها را سخت از هم جدا كن و در فرقه های مختلف قرارشان ده، [6] هرگز والیان و سردمداران را از آنان خوشنود مساز، در واقع آنها ما را دعوت كردند تا یاری كنند، سپس با ما دشمنی كردند و به جنگ ما درآمدند» سپس امام این آیه را تلاوت كرد: «ان الله اصطفی آدم و نوحا و آل ابراهیم و آل عمران علی العالمین - ذریة بعضها من بعض والله سمیع علیم)؛ [7] خداوند، آدم، نوح، آل ابراهیم، و آل عمران را بر جهانیان برگزید، نژادی را از دیگر نژاد، البته خداوند شنوا و عالم است». [8] .
درسی كه می توان گرفت: در سخن امام حسین علیه السلام تنها سیمای زیبای علی اكبر مورد توجه نیست؛ بلكه اخلاق و گفتار او كه از همه شبیه تر به رسول گرامی بود، مد نظر است.
سخن امام، نوعی شهادت به عصمت علی اكبر نیز هست. امتیاز هر انسانی بسته به كمالات ظاهری و باطنی اوست. درجه پیشرفت انسان در رفتار، گفتار، منطق و اخلاق او معرف نزدیك بودن او به خدای تعالی است. امام فرزند خود را شبیه ترین خلق خدا به رسول خدا كه والاترین مخلوق خداوند است، معرفی كرد.
[1] مثير الاحزان، ص 68.
[2] ابصار العين، ص 51.
[3] مقتل الحسين خوارزمي، ج 2، ص 30.
[4] مثير الاحزان، ص 68.
[5] مقتل الحسين خوارزمي، ج 2، ص 30؛ اللهوف، ص 49.
[6] واجعلهم طرايق قددا.
[7] آل عمران 33 و 34.
[8] مقتل الحسين خوارزمي، ج 2، ص 30.